آکادمی امیدان حضور جوان

آکادمی امیدان حضور جوان

برگزار کننده دوره ها و کارگاه های روانشناسی به شکل حضوری و غیر حضوری
آکادمی امیدان حضور جوان

آکادمی امیدان حضور جوان

برگزار کننده دوره ها و کارگاه های روانشناسی به شکل حضوری و غیر حضوری

خلاصه مطالب کارگاه روان شناسی کودک: قصه‌درمانی برای کودکان

قصه جان مایه تخیل فعال است. در روانشناسی این مطلب روشن است که قصه در خودآگاه و ناخودآگاه انسان تاثیر عمیقی می‌گذارد. ما از کودکی دنیا را با قصه‌گویی پدران و مادران و آشنایان خود آغاز می‌کنیم و با آن انس می‌گیریم. قصه مجموعه‌ای از حواس ما را به کار می‌گیرد. در قصه‌درمانی برای کودکان یک روان‌رمانگر آگاه، هوشمند و خلاق به دلیل آشنایی با ساختار قصه با دقت علمی بیشتری موضوع را پیگیری می‌کند و قصه‌ای مناسب برای نقل انتخاب می‌کند و بیماران نیازمند به آرامش را مداوا می‌کنند. در هر قصه ماجرایی پیگیری می‌شود و حس کنجکاوی درمانجوها را برمی‌انگیزد و قدرت تخیل آنها را پرورش می‌دهد و به این ترتیب شادمانی و لذت را نصیب او می‌کند. 
 انواع روش‌های قصه‌درمانی برای کودکان
بازی با کلمات احساسی: در این روش از راه بازی با کارت‌های احساسات (مثل خوشحال، غمگین، نگرانی، عصبانی، موفقیت) و قصه‌گویی توسط درمانگر و کودک، احساسات به طور کلی شناسایی و معنا می‌شود. سپس از راه قصه‌ای که کودک ارائه می‌کند، احساساتش را به درون قصه وارد می‌کند و این کار به درمانگر این امکان را می‌دهد که مشکل اصلی و فعلی کودک را شناسایی کرده و به او کمک کند تا با احساساتش روبه‌رو شود. این روش برای کودکان دارای مشکلات رفتاری و اضطرابی به‌ویژه کودکان بیش‌فعال مفید است.
فن جعبه دکمه: این روش برای کودکانی مناسب است که در برقراری ارتباط پیش‌قدم نمی‌شوند. یک جعبه بزرگ پر از دکمه می‌تواند انواع حرف‌ها، سخنان و خاطرات را به یاد آورد. درمانگر از کودک درخواست می‌کند تا هر دکمه‌ای که احساس می‌کند حرفی می‌زند انتخاب و علت انتخاب خود را در قالب قصه‌ای بیان کند، سپس دکمه را روی لباس خود بدوزد.
قصه‌گویی با استعاره‌های هنری و کلامی: این روش برای کودکانی مفید است که تجربه از دست دادن دارند. در این فن درمانگر از کودک می‌خواهد تصویری بکشد که بیانگر احساسات او پیش از فقدان (مثلا جدایی والدین) باشد و در مورد آن قصه‌ای بگوید. سپس از او می‌خواهد تصویری بکشد که بیانگر احساسات او پس از فقدان باشد و قصه آن را بیان کند. این‌گونه کودک در شناسایی و بیان احساساتش مهارت پیدا می‌کند.
ارزش‌های روانی – تربیتی قصه‌درمانی برای کودکان
۱- سرگرمی
۲- افزایش تجارب درمانجو
۳- توسعه تفکر وتخیل و تمرکز
۴- آشنایی با مشکلات و حل آنها
۵- افزایش معلومات و توسعه اطلاعات عمومی
۶- پرورش عزت نفس، جرأت‌ورزی و شهامت
۷- قدرت بیان و تکلم

خلاصه مطالب کارگاه روان شناسی کودک: تقویت اعتماد به نفس در کودکان

کودک باید از تصویر خودش در آینه خوشش بیاید، باید از شخصیتش، کسی که هست خشنود باشد. او باید باور کند که می‌تواند کارهای بزرگ انجام دهد و شایسته این است که دوستش بدارند و به او عشق بورزند. پدر و مادر سرچشمه ارزشی هستند که کودک برای خودش قائل است. تقویت اعتماد به نفس در کودکان ممکن است دشوار به نظر برسد، اما احساس ارزش فردی پایه‌های آینده فرزندتان را پی می‌ریزد، زمانی که باید چیزهای تازه را به تنهایی تجربه کند. هدف شما در جایگاه پدر و مادر، اطمینان خاطر از این است که فرزندتان غرور و احترام به خود را در درون خود و همین‌طور ایمان به توانایی خود در مقابله با چالش‌های زندگی را رشد داده است. 


 

روش‌های تقویت اعتماد به نفس در کودکان

بی‌قید و شرط عشق بورزید: اعتماد به نفس در کودک وقتی شکوفا می‌شود که بدون قید و شرط مورد علاقه و عشق‌ورزی قرار بگیرد. وقتی کودکتان را صرف نظر از توانایی‌هایش، مشکلاتش و اخلاق و روحیاتش می‌پذیرید و به او جمله “دوستت دارم، هر که باشی و هر کاری انجام دهی.” را می‌گویید، بیشترین کمک را به او می‌کنید. تا می‌توانید او را بغل کنید و ببوسید و همیشه به او بگویید که چقدر دوستش دارید.

کودک را به نام صدا بزنید: والدین معمولا در موقعیت‌های خاص با روش خاصی فرزندشان را صدا می‌زنند. مثلا در حالت عادی فقط نام او را به کار می‌برند، اما اگر کودک اشتباهی بکند شاید جور دیگری او را صدا بزند. این تفاوت‌ها را کودک متوجه می‌شود و درک می‌کند و این گونه می‌داند چه وقت‌هایی پدر یا مادر از او دلخور هستند. فرزندتان را در مقابل آینه قرار دهید و اسمش را تکرار کنید تا برایش آشنا شود و سعی کید اسمش را با الفاظ زیبا به کار ببرید.

مقایسه نکنید: هیچ گاه کودک خود را با دیگری حتی خواهر یا برادرش مقایسه نکنید و با مقایسه کردن او را سرزنش نکنید. مقایسه حتی به طور مثبت هم بالقوه مخرب‌اند چون کودک نمی‌تواند همیشه طبق آن تعریف و مقایسه مثبت پیش برود و عمل کند. بگذارید کودک‌تان احساس کند که منحصر به فرد است و شما او را به این دلیل تحسین می‌کنید.

به کودک حق انتخاب بدهید: کم‌کم به کودک برای انتخاب لباس خود، انتخاب غذا و … اجازه انتخاب بدهید. ممکن است کودک شما لباس و رنگی را انتخاب کند که باب میل شما نباشد اما اینکه فرزندتان چند رنگ ناهماهنگ را برای لباس پوشیدن اتخاب کند خیلی بهتر از این است که همیشه شما برای او انتخاب کنید. بخش مهمی از شکل‌گیری اعتماد به نفس کودک به انتخاب‌های مستقل او بستگی دارد.

استعدادهای کودک خود را پرورش دهید: برای ایجاد اعتماد به نفس در کودک استعداد و توانمندی‌های او را شناحته و آنها را تقویت کنید. کافی است یک استعداد ویژه فرزند خود را بشناسید و آن را پرورش دهید، خواهید دید که دیگر استعدادهای او نیز شکوفا می‌شود.


منبع: خلاصه مطالب کارگاه روان شناسی کودک: تقویت اعتماد به نفس در کودکان


عواقب تنبیه بدنی کودکان در خلاصه مطالب یک کارگاه روان شناسی کودک

در این کارگاه روان شناسی کودک روی این نکته تاکید می‌شود که هیچ چیزی بهتر از گفت و گو در ارتباط با کودکان بهتر نیست و تنبیه بدنی ممکن است اثرات زیان باری روی کودکان بگذارد مانند عدم توانایی تشخیص درست از غلط. به همین دلیل باید به کودکان بیاموزیم فقط در صورتی که از روش‌های سالمی برای بیان احساسات خود بهره ببرند احساساتشان مورد پذیرش قرار می‌‍گیرد.
تنبیه بدنی کودکان به این معنا است که حق با ماست و رفتار ما درست است و کودک یاد می‌گیرد در آینده برای دفاع از حق و حقوق خود از کتک زدن استفاده کند چون معتقد است حق با اوست و رفتارش درست است. 
عواقب تنبیه بدنی
– گاهی مواقع فرد مجازاتگر در حین کتک کودک ممکن است چنان اختیار خود را از دست بدهد که لطمات جبران ناپذیری به اون وارد کند مانند شکستگی جمجمعه، سوختگی، فلجی و… و حتی گاهی منجر به مرگ کودک شود.
– برای اینکه کودک دچار ترس و اضطراب گردد و دیگر رفتار زشت خود را تکرار نکند یعنی به هدف فرد تنبیه کننده دست یابد، مادر و پدر مجبورند هر سری بر شدت تنبیه بیافزایند.
– معنای انتقام به جای آگاهی و عبرت در ذهن وی شکل می‌گیرد و باعث می‌گردد بر منفی کاری خود بیافزاید.
– عدم اعتماد به دنیا: در ذهن کودک به ویژه نوزادانی که از والدین کتک می‌خورند، دنیا برایشان مکان ناامنی می‌شود، زیرا افرادی او را مجازات کرده‌اند که اولین نقطه اتکا و اعتماد در هر انسانی هستند یعنی پدر و مادر.

پدر و مادر باید مراقب باشند هنگامی که کودک عمل ناشایستی از خود نشان داد به یک شکل واکنش نشان بدهند، مثل اگر کودک جسمی را پرت کرد یکی از والدین لبخند بزند و دیگری عصبانی بشود، مسلما این عمل از سوی کودک بازهم تکرار می‌شود.

برای مطالعه‌ی کامل این عواقب به مطلب زیر مراجعه شود:

دلایل صبحانه نخوردن کودکان

علت صبحانه نخوردن کودکان بیشتر دلایل روانی دارد. البته لازم به ذکر است این مورد بیشتر در کودکانی دیده می‌شود که هر روز صبح زود به مدرسه می‌روند و موضوع صبحانه خوردن یا نخوردن آنان دغدغه‌ی پدر و مادرها می‌شود. 


 صبحانه نخوردن کودکان به علت کم اشتهایی

شایع ترین دلیل صبحانه نخوردن کودکان کم اشتهایی صبحگاهی است. بیشتر بچه‌ها وقتی از خواب بیدار می‌شوند میلی به غذا خوردن ندارند. شاید ریشه‌ی این موضوع را بتوان در سبک نادرست زندگی خانواده‌ها جستجو کرد. تعطیلات و ایام تابستان مساوی است با بی برنامگی در خانواده‌ها، هر زمانی که دوست دارند بخوابند، هر وقت تمایل داشتند بیدار شوند و حتی به جای صبحانه ناهار مصرف کنند. نکته‌ی مهم اینجاست که برنامه غذایی بچه ها مستقیما به برنامه خوابشان ارتباط دارد. وقتی برنامه خواب کودک نامنظم باشد به همان اندازه برنامه‌ی غذایی او هم به هم می‌ریزد.

صبحانه نخوردن کودکان به علت لجبازی و اشتباهات تربیتی

دلیل بعدی صبحانه نخوردن، اشتباهات تربیتی والدین است. این دسته از کودکان به دلیل محبت و توجه بیش از حدی که از والدین خود دریافت کرده‌اند لجباز بار آمده‌اند. دکتر امیری می‌گوید: «کودکان در چنین خانواده‌هایی، همه کارهای عادی و وظایف خود را با نوعی منت انجام می‌دهند زیرا والدین با اشتباهات تربیتی متعدد آن ها را باج گیر بار آورده اند.» پس رفتاری که در اینجا با آن مواجه هستیم رفتار باج گیری است. کودک هر کاری که انجام بدهد حتی کارهای ساده ای مانند غذا خوردن و به مدرسته رفتن، در ازایش باج می‌گیرد و گویی این کار را بخاطر پدر و مادر خود انجام می‌دهد. «کودک در چنین شرایطی والدین را تابع خود می‌کند و والدین هم به اشتباه در ازای غذا خوردن یا درس خواندن به او باج می‌دهند تا مبادا رفتارش تغییر کند. در چنین فضایی کودک و والدین وارد یک بازی روانی می شوند که بسیار خطرناک است. زیرا کودک باید بداند برای نیازهای اولیه‌اش باید خودش اقدام کند و لازم نیست والدین را آزمایش کند.»

کودک باید بداند غذایی که میخورد نیاز جسمی است و این کار را برای خودش انجام می‌دهد نه فرد دیگری و او خودش مسئول تغذیه خودش است و اگر کودکی مسئولیت خودش را انجام نداد امتیازاتی از او گرفته شود نه این که به او باج داده شود. چه کودکی که باج می‌گیرد، چه والدینی که باج می‌دهند، هر دو روش اشتباه است و کودک باید بداند در صورت عمل نکردن به مسئولیت خوش، امتیاز مهمی مانند گردش در پارک را از دست می‌دهد.


منبع: دلایل صبحانه نخوردن کودکان

کارگاه روان‌ شناسی با موضوع اعتماد به نفس

در کارگاه‌های روانشناسی و دوره‌های روان شناسی افزایش اعتماد به نفس، مطابق مطلبی که در زیر آورده‌ایم، ابتدا اعتماد به نفس تعریف می‌شود و بعد از آن علائم کمبود آن بررسی می‌شود و در نهایت راه‌کارهایی بری افزایش آن به افراد ارائه می‌شود.

یکی از اولین لازمه‌های موفقیت، داشتن اعتماد به نفس است. افرادی که اعتماد به نفس بالایی دارند به راحتی خواسته‌های خود را بیان می‌کنند و به طور کلی در کارها و روابط خود موفق‌ترند. اکثر افراد برای رسیدن به موفقیت فقط کمی به اعتماد به نفس نیاز دارند. 


 

اعتماد به نفس و خودباوری؟

اغلب ما فکر می‌کنیم اعتماد به نفس یعنی خودباوری در زمینه‌ای خاص. این دیدگاه باعث می‌شود فقط در انجام کار یا کارهای خاصی که آن را خوب انجام می‌دهیم احساس اعتماد به نفس بکنیم. پس لازمه‌ی این نگرش این است که حتما در کار به خصوصی مهارت بالایی کسب کنیم تا بتوانیم این احساس را داشته باشیم. این نگرش نسبت به اعتمادبه نفس اشتباه نیست ولی مشکلی که دارد این است که کارهای معدودی هستند که ما در انجام آن‌ها مهارت داریم. بنابراین اگر احساس اعتماد به ‌نفس خود را بر اساس انجام کارهای بیرونی قرار دهیم دچار مشکل می‌شویم زیرا انسان هرچقدر هم توانا و با مهارت باشد، باز هم در یادگیری توانایی و کسب مهارت محدودیت دارد پس با این نگرش موقعیت‌هایی که در آن احساس اعتماد به نفس می‌کنیم محدود و معدود هستند.


راه‌های افزایش اعتماد به نفس

اعماد به نفس هم اکتسابی است و ذاتی. فردی که به طور ذاتی در انجام کاری استعداد دارد با تقویت باورهای ذهنی خود و تمرینات مستمر در آن کار راحت‌تر پیشرفت می‌کند. اما هر فردی با تمرین و تکرار می‎‌تواند هر مهارتی را به دست آورد و اعتماد به نفس خود را افزایش دهد.


دو قدم مهم برای افزایش اعتماد به نفس تقویت تصویر ذهنی و تقویت مهارت خود در انجام کار مورد نظر است.


تعیین کردن هدف مشخص هم به افزایش اعتماد به نفس کمک می‌کند. هدفی که مشخص و قابل اندازه‌گیری باشد، و خیلی آرمان گرایانه نباشد. تغییرات بزرگ و ناگهانی اغلب به شکست منجر می‌شود.


منبع: کارگاه روان‌ شناسی با موضوع اعتماد به نفس