ممکن است تصور کنید اختلال بیشفعالی فقط مربوط به کودکان است و بزرگسالان به این اختلال دچار نمیشوند، اما خوب است بدانید بزرگسالان هم مانند کودکان به این اختلال دچار میشوند و حدود ۴ یا ۵ درصد از بزرگسالان امریکا به این اختلال مبتلا هستند. البته تعداد کمی از افراد، این اختلال در آنها تشخیص داده میشود و تحت درمان قرار میگیرند. این اختلال در بزرگسالان با کودکان از نظر علائم تفاوتهایی دارد. بیشفعالی در بزرگسالان مشکلی است که تعداد کمی از افراد از آن خبر دارند. هر فردی که در کودکی با این اختلال مواجه بوده، در بزرگسالی نیز با آن دست به گریبان است. ممکن است در برخی از آنها این بیماری در کودکی تشخیص داده نشده باشد و تحت درمان قرار نگرفته باشند و بعدها در زندگی به مرور زمان این بیماری در افراد بزرگسال تشخیص داده شود. مشکل عدم توجه و تمرکز و دشوار بودن انجام و اتمام تکالیف باعث میشود تحصیل و ادامه تحصیل برای کودک سخت باشد و کودک در این زمینه ضعف داشته باشد. این ضعف منجر به مشکلات عزت نفس، حفظ شغل و سوء استعمال مواد برای فرد در بزرگسالی میشود. با وجودی اینکه تعداد زیادی از کودکان مبتلا به این اختلال، این مرحله را پشت سر میگذارند، ۶۰ درصد از آنها در بزرگسالی هنوز این اختلال را تجربه میکنند. این اختلال زنان و مردان را به طور مساوی درگیر میکند. علائم اختلال بیشفعالی و فقدان توجه در بزرگسالی در روابط عاطفی فرد نیز میتواند اختلال ایجاد کند. ویژگیهای اختلال بیشفعالی در بزرگسالان-مشکلات حرکت: مثل بیقراری هنگام نشستن و سرپا ایستادن، تواناییهای ورزشی ضعیفتر، دستخط بد، اینها بیشتر سرپا هستند تا نشسته. هنگامی که مجبور به نشستن هستند احساس بیقراری دارند و با پا یا دست خود ضرب میگیرند.
- بینظمی: اتاق و میز کار او نامنظم و به هم ریخته است، هیچ چیزی در جای خودش قرار ندارد و برای پیدا کردن چیزی مجبور است ساعتها به دنبالش بگردد. دیگران او را شلخته و بینظم توصیف میکنند، دیر سرکار حاضر میشود، چند کار را همزمان شروع میکند و آنها را تمام نکرده، سراغ کار بعدی میرود.
- هیجانی بودن: زودرنج و حساس است، زود از کوره در میرود، زود آرام میشود، با کوچکترین تحرکی خشمگین میشود و واکنش نشان میدهد، خلق او مرتب تغییر پیدا میکند، گاهی سرحال و شاداب و گاهی غمگین، ناراحت و در خود فرو رفته است. کمکم که سن افزایش مییابد و شخص از دوران کودکی نوجوانی وارد بزرگسالی میشود، بالا رفتنهای خلق کمتر میشود و ما بیشتر خلق افسرده، عصبی و مضطرب را در او میبینیم.
- عدم تحمل استرس: نسبت به استرسهای معمول زندگی واکنش و پاسخهای شدید و غیرمعمول میدهد.
روشهای بهبود اختلال بیشفعالی در بزرگسالان
در مرحله اول لازم است که با یک روانپزشک مشورت کنید تا با انجام بررسیهای لازم به تشخیص درستی برسد. روشهای جایگزین زیادی برای برخورد با بیشفعالی بزرگسالان وجود دارد که از جمله میتوان به رفتاردرمانی شناختی اشاره کرد که باعث میشود بهتدریج برخی از عادتها تغییر کند. توصیههای زیر برای بهبود این اختلال مؤثر هستند:
نفس بکشید: تنفس آگاهانه در شرایط سخت و یا در موارد اضطراب فواید زیادی برای ایجاد آرامش دارد. برای اینکه بتوانید آرامشتان را حفظ کنید توصیه میشود هر بار که نفس میکشید به حرکات بدنتان در حین دم و بازدم توجه کنید. این باعث میشود که توجه و تمرکز فرد روی احساسات منفی پرت شود.
خودتان را آرام کنید: برای درمان اختلال بیشفعالی در بزرگسالی تکنیکهای مختلفی برای آرامش جود دارد. در برخی موارد گشت . گذار در پارک و طبیعت میتواند کمککننده باشد. مهم این است روشی که باعث آرامش ذهن شما میشود را پیدا کنید.
بیدقتی و سر به هوایی را محدود کنید: این مسئله خیلی شایع است که این افراد به سرعت همه چیز را رها کنند و سر به هوا شوند. برای این کار توصیه میشود هر عاملی که باعث حواسپرتی در درس خواندن یا کار کردن میشود را از پیرامون خود جمع کنید. این کار باعث میشود تا کمتر حواستان پرت شود و با تمرکز بیشتری به کارهایتان برسید.